Alzheimer Nederland ontvangt verdrietige en boze signalen over verpleeghuizen die op slot gaan voor familie. Julie Meerveld (Alzheimer Nederland) sprak erover met Saskia Danen (dochter van vader met dementie).
Gisteren wilde Saskia met haar moeder op bezoek bij haar vader met dementie in het verpleeghuis. Ter plekke stonden zij voor een dichte deur met een groot plakkaat met de mededeling: “Bezoekersstop, conform advies van de overheid zijn wij genoodzaakt een bezoekersstop in te stellen, tot nader order”. Dit was een zeer onaangename verrassing, want door een samenloop van omstandigheden hadden ze de e-mail die verstuurd was aan familie niet ontvangen. En bovendien is dit ontzettend zwaar voor haar vader. Saskia: “ik begrijp het wel, ik volg de berichten in de media op de voet en al had gelezen dat huizen hun bezoekregeling aanscherpen, maar voor mijn vader is dit afschuwelijk. Hij realiseert zich wat er gebeurt, hij volgt het nieuws via de televisie maar snapt niet dat mijn moeder helemaal niet meer mag komen. Door zijn dementie heeft mijn vader juist extra behoefte aan continuïteit, regelmaat en voorspelbaarheid. Mijn moeder komt normaliter om de dag op bezoek, altijd van half 3 tot kwart over vier, niet eerder, niet later op aangeven van mijn vader.”
Inmiddels is Saskia in gesprek met de teamcoach van het verpleeghuis over maatwerk. “Ik wil zoeken naar oplossingen”.
Maatwerk
Natuurlijk is het belangrijk dat verpleeghuizen zich maximaal inspannen om hun zorgpersoneel te beschermen. Dat is goed voor de medewerkers én voor de bewoners. Maar er zitten ook risico’s aan. Saskia leest in de rapportage dat haar vader nu verdrietig en onrustig is. “Hij wil zo niet verder”. En dat betekent dat hij extra aandacht en tijd vraagt van het personeel. Daarom pleit Saskia voor maatwerk voor bewoners die lijden onder de maatregel en die zich bewust zijn van het feit dat ze geen bezoek van familie meer mogen ontvangen.
Soms is maatwerk makkelijker dan anders. Want het hangt bijvoorbeeld af van het gebouw. In sommige verpleeghuizen moet bezoek door huiskamers lopen om in de kamer van hun naaste met dementie te komen. Maar dat is niet altijd het geval. Het hangt ook af van de familie. Wil en kan de familie meehelpen in de zorg voor de eigen naaste. Dat vermindert de werkdruk van medewerkers.
Merkt de bewoner wat er gebeurt?
Volgens Saskia moet er bij maatwerk ook goed gekeken worden voor wie de aangepaste bezoekersregeling een probleem is. Merkt de bewoner zelf wat er om hem heen gebeurt: “Als dat zo is dan moet je echt met elkaar naar oplossingen zoeken”. Als de bewoners zich niet bewust is van wat er gebeurt dan kan er een ander probleem zijn. Families zijn erg verdrietig en soms ook erg boos over een bezoekersstop. Bij deze families is een andere benadering nodig. Dan gaat het er vooral om de familie te informeren, te ondersteunen en te begeleiden. Dat hoeft niet persé door medewerkers van het verpleeghuis. Dat kan ook door anderen, bijvoorbeeld een dominee, de “oude” casemanager een vrijwilliger, een lotgenoot enz..
Kortom:
Alzheimer Nederland snapt dat verpleeghuizen op slot gaan voor de fysieke veiligheid van bewoners en personeel maar dit veroorzaakt ook weer andere risico’s en leed voor de bewoner en de familie. Beide risico’s wegen zwaar. Goede redenen om vooral samen naar maatwerk en oplossingen te zoeken. Wat vinden jullie? Kennen jullie goede voorbeelden?
Julie Meerveld (manager belangenbehartiging en regionale hulp Alzheimer Nederland) en Saskia Danen (dochter van vader met dementie).